Ik heb dit eerder meegemaakt. Ik weet het zeker en ik weet nog waar.
Sommigen blijven vallen. Op zo’n Lewis Carroll manier. Omdat ik uiteindelijk een jongen ben en broeken draag zal mijn onderbroekje niet te zien zijn zoals bij meisje Alice wel het geval was.
De tijd lijkt snel te gaan in tegenstelling tot de rest. Mijn lippen zijn droog en kapot. Een overblijfsel van het weekend. Het weekend was half geslaagd. Er is vooruitgang dus. Ik ken alleen echt te weinig mensen die er toe doen. Ik heb me een aantal jaren geleden flink vergist.
Tot die conclusie kwam ik na de te korte zeetocht toen ik schelpjes aan het verzamelen was in de branding. Geen scheermessen ditmaal.
Jammer,
maar ook dat was niet de eerste keer.
Wel twee dode kwallen. Het kan altijd erger, ik heb tenminste beenderen.
Nu nog een ruggengraat.
Neem me mee. Naar de duinen en breng me terug.
Of verder en dan weg.
Ik ken het.
Ik weet het.
Sander de Vries is klaar. Wanneer komt het uit. Het verhaal heeft lang genoeg geduurd.
Laat me niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten