De Trojaanse keek mij verward en vol onbegrip aan toen het ging over ochtend genot numero één: beschuit met hagelslag. Nadeel van haar schoonheid is dat ik bijna gelijk, of eigenlijk per direct afstand nam van mijn liefde voor de zoete maar broze traktatie. Beschuit is ondanks de lage prijs echt een traktatie, zowel met of zonder inkeping. Je eet ze namelijk nauwelijks, tenminste ik. Vroeger in de polder alleen in het weekend en altijd maar eentje. Terwijl je na één beschuit het gevoel hebt dat je nog niets hebt binnengekregen. Nu in de stad kunnen er rustig maanden overheen gaan voordat Sander weer eens een rol uit de schappen pakt en in het blauwe mandje legt. Vreemd eigenlijk want ik heb een behoorlijk mooie beschuitbus, maar een beschuitbus wordt natuurlijk niet lelijker als het geen inhoud heeft. Ik ben dus slecht te vergelijken met een beschuitbus. Met die wijsheid ga ik de avond maar eens in.
Vanochtend tegen mijn Trojaanse principe in vier stuks dik belegt met pure huismerk hagelslag verorbert. Het brood was op. Vrouwen maken mij niets meer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten