HET OCHTENDRITUEEL

De wekker op mijn telefoon gaat. Eerst twee maal trillen, dan het verlossende alarm. Nu heb ik de keuze om op te staan en de droom te verlaten, of te sluimeren en weer terug naar jou te gaan. Beide keuzes zijn geen fijne oplossingen. Opstaan is altijd verschrikkelijk, maar met jou had ik net nog een ruzie waar ik weer als verliezer uit zou komen. Bovendien heb ik nog veel te doen vandaag. Handdoekje om en naar de douche. De stijgerbouwers zijn al bezig. Nog steeds geen fatsoenlijke thee om te zetten, hagelslag pakken èn strooien. Lege pak plat maken en weggooien. Sap inschenken, krant niet lezen en aan de slag. Word er nu al moe van. Gelukkig lukt het me om die donker gekleurde vlekken voor mijn ogen terug te krijgen. Toch maar weer terug naar jou, met ruzie is altijd nog beter dan alleen. Bovendien heeft mijn zere arm zich alweer om het extra kussen geslagen. Ik hoop je te zien straks, want alles is beter dan weer alleen in slaap te vallen.

HET KOFFIEMEISJE

De laatste keer dat ik haar zag was vorige week zaterdag. De eerste keer is alweer een poos geleden. Meisje aan de muur. Nu achter mijn computer lukt het me niet om je te vinden. Dit is overigens niet helemaal waar. Je bent vrij gemakkelijk te vinden -je bent tenslotte een bekende dochter- maar niet zoals ik je wil zien. Zoals ik je ken. Geprint op canvas, denk ik. Nippend aan een kopje koffie tegenover die te kleine wenteltrap. Met polkadotjes onder je ogen begrijp je jouw wereld. En dus de mijne, want je weet dat het antwoord ligt in koffie.


Harold Chapman (1960s). Geraldine Chaplin. Paris.

BLACK EYED DOG

Ik zie al twee dagen buiten vanuit binnen. Een goede uitvinding ramen, bijna net zo goed als gordijnen. Al wil je natuurlijk niet de gehele ochtend bezig zijn met het openen van die rakkers. Dat zou verspilling van tijd zijn. Net als die black eyed dog. Toch is hij aanwezig. Hij wel. Jij niet. Jij bent weg. Een nieuwe jij is ook weg, maar dat maakt eigenlijk niet zoveel uit. Hoewel ik aandacht zeer kan waarderen.

EENZAAM

scheve neus
te grote grote teen
en alleen
blij dat ik
een zonnebril
bezit.

YOU KNOW MY NAME (look up the number)

Het is lastig om een Sander de Vries te zijn. Dit werd voor de helft bepaald vlak na mijn geboorte. De andere helft stond al enkele eeuwen vast.

Sander de Vries - niet te achterhalen op Google.

Nu heeft het 'Sander de Vries gegeven' me nooit echt dwars gezeten en om mijn ouders niet geheel weg te zetten als een lief stel zonder inspiratie, moet ik erbij vermelden dat ik ook nog twee andere namen heb. Ik ben niet katholiek, maar soms houdt het gewoon niet op bij de De Vriesjes. Een nieuwe labtop of wat extra initialen? Het is om het even.

Sander vermeldt dan ook keurig bij officieel papierwerk altijd zijn volledige naam. Zo ook bij een soort van sollicitatie voor een Amsterdams fotomuseum. Toch hebben ze het daar maar mooi klaargespeeld om de twee Sander de Vriesen voor één af te wijzen. Twee brieven, twee e-mailadressen, tweemaal een hoogstwaarschijnlijk verschillend curriculum vitae, en als klap op de vuurpijl: twee verschillende rijtjes initialen. Ik de S, de R en de B. Hij naast zijn eenzame S slechts een enkele A.

Waarschijnlijk dachten zijn ouders hem ook te helpen met een extra naam. Dat blijkt dus helaas niet altijd op te gaan. Alhoewel, help je een kind na 1945 echt door hem de voorletters S.A. te geven?

Was ik maar een napoleon in rags, die Charles Achmed-Fakir gedoopt was. Dit was hem niet overkomen.

Nog zo iemand die het moeilijk dacht te hebben met zijn naam.

WANNEER BEN JE

Dennis Stock (1955). James Dean, Times Square. New York City.


André Franquin, Arnon Grunberg, Bert Kuizenga, Bob Dylan, Charlotte Gainsbourg, Donald Duck, Egon Schiele, Floris van Rosemondt, Frits van Egters, Guust Flater, Heath Ledger, Herman Brusselmans, Ivanhoe, J.M. Barrie, Job Jan Altena, John Lennon, John Wilmot 2nd Earl of Rochester, Louis Tinner, Maarten van Rossem, Meneer Johan, Mies van der Rohe, Nick Drake, Pad, Pete Doherty, Ricky Gervais, Robin Hood (Walt Disney versie), Roger Moore, Roger Rabbit, Sean Connery, Serge Henry Falcke, Stef Kamil Carlens, Thom Yorke, Tim Canterbury, Tom Barman

LAY LADY LAY

vandaag, 19 juni 2009, is volgens een Britse psycholoog de vrolijkste dag van het jaar. het zou je zomaar kunnen gebeuren dat je vandaag zonder aanwijsbare reden vrolijk zult voelen. we zullen zien wat deze kennis met een Sander de Vries zal doen. het belooft in ieder geval heel wat. zo heb ik koffie gezet. was inderdaad grappig, maar niet hilarisch.

maar goed.

luister op je vrolijke dag niet naar de Lay Lady Lay versie van de Everly Brothers. het zou je zomaar je vrolijke humeur kunnen kosten.

ja lieveling. het is zover.
dit wordt jouw verhaal.