maandag 30 november 2009
donderdag 5 november 2009
"NIELS IS DE COOLSTE VAN DE WERELD" (N. Sprong, 2009)
Het was vast al ver in de morgen toen er grauw buitenlicht zijn ogen bereikte. Hij kon het niet weten want de telefoon die gewoonlijk zijn tijd was, was kapot. Het regende. Ideaal weer voor herfst folk, maar ook dat ging lastig worden aangezien hij zijn stereo tijdelijk had ontmanteld en in een hoek van zijn kamer had gezet. Hij was druk begonnen aan het opknappen van zijn kamer. Die moest namelijk de ideale vrouwenmagneet worden in strak en maagdelijk wit. Je moet in het geval van vrouwen gebruik maken van alles wat je hebt, en zijn nieuwe kamer had zeker potentie.
Met een Spiderman-achtige draai verliet hij het matras op de vloer en liep bijna tegen een muur op. Het was inderdaad al ver in de ochtend. Gelukkig was het donderdag en donderdagen konden wat hem betreft niet kort genoeg duren. Zijn hele leven had hij al een hekel gehad aan donderdag en aan ochtenden. Dus donderdagochtend kon hem zo gezegd gestolen worden.
Half naakt, waar het overigens echt te koud voor werd, ging hij tegen de spiegel in de gang zuchten. Al snel ontstond er een glimlach. Hij had een snor. Dat was hij even vergeten die gekke jongen. Eerst al die Duitse helm en nu zo’n mallotig plukje haar onder zijn scheve gok. Zijn leven was duidelijk één grote magical mystery tour aan het worden. Al bestond er de twijfel of hij nu the walrus of toch gewoon een fool was. Voor de spiegel kwam hij er in ieder geval niet achter, misschien kwam het antwoord wel al harenwassend onder de douche. Vast wel, dit deed hij namelijk vaker. Eenmaal bij het afdrogen aangekomen waren meestal wel weer alle net verzonnen antwoorden vergeten. Zo vervloog nu al tijden tijd door zijn vingers. Knapper werd hij er niet op. Zelfs niet met snor. Morgen weer eens kans.
Met een Spiderman-achtige draai verliet hij het matras op de vloer en liep bijna tegen een muur op. Het was inderdaad al ver in de ochtend. Gelukkig was het donderdag en donderdagen konden wat hem betreft niet kort genoeg duren. Zijn hele leven had hij al een hekel gehad aan donderdag en aan ochtenden. Dus donderdagochtend kon hem zo gezegd gestolen worden.
Half naakt, waar het overigens echt te koud voor werd, ging hij tegen de spiegel in de gang zuchten. Al snel ontstond er een glimlach. Hij had een snor. Dat was hij even vergeten die gekke jongen. Eerst al die Duitse helm en nu zo’n mallotig plukje haar onder zijn scheve gok. Zijn leven was duidelijk één grote magical mystery tour aan het worden. Al bestond er de twijfel of hij nu the walrus of toch gewoon een fool was. Voor de spiegel kwam hij er in ieder geval niet achter, misschien kwam het antwoord wel al harenwassend onder de douche. Vast wel, dit deed hij namelijk vaker. Eenmaal bij het afdrogen aangekomen waren meestal wel weer alle net verzonnen antwoorden vergeten. Zo vervloog nu al tijden tijd door zijn vingers. Knapper werd hij er niet op. Zelfs niet met snor. Morgen weer eens kans.
Abonneren op:
Posts (Atom)
