Zo Mr. Jones, ouwe rocker, ik snap wel dat je het helemaal gehad hebt met mij. Dat hebben wel meer mensen, waaronder ikzelf. Alleen kloppen jouw motieven niet. Althans in mijn hoofd. Je weet wel, het net iets te grote hoofd met de scheve neus en de te platte achterkant. Dat komt van al het liggen om mijn rug. Niets doen. Het staren naar mijn verlaagde plafond met de lelijke draden lamp. Een overblijfsel van de vorige bewoonster. Je kent de lamp en je kent het plafond. Althans dat denk ik. Details zijn nooit je sterkste kant geweest, ook de grote niet. Gelukkig neem je jezelf niet serieus. Dat heb je tenminste meerdere malen zelf gezegd. Behoorlijk ernstig, dat wel. Ik wil niet de schijn opwekken dat ik nooit naar je luister.
Er zijn zoveel mooie dingen hier. Lichtblauwe slim fit overhemdjes, een spontane cappuccino met een West-Friese prinses, de rode kamer, een vissende zeemeeuw, mijn nieuwe muze (zo mooi!), een langzaam vechtende eik op een balkon, Tout l’univers de Dupuy-Berberian, een wekpotje gevuld met dubbeltjes, een stuk gestrandjut hout, het koffiemeisje, en popliedjes.
Geld komt niet in dit rijtje voor. Heel gek. Laat mij niet beginnen over onderlinge geldzaken, of het afhandelen daarvan. Doe maar niet. Wees stil en zet een liedje op. Desnoods op vinyl. Ik weet dat jij hem bezit, je weet wel, die ene met de Don Lawrence voorkant.
Mr. Jones.
Unknown. (2009) Jonny in Oxon, England.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten