MOE

Verdwijn uit zijn dromen. Hij moet slapen. Slapen om te vinden en niet om verder te verdwalen. Hardlopen schijnt te helpen, maar dat doet hij toch niet. Of zwemmen, ook zoiets. Laat hem met rust. Dit heeft een nogal hoog Acda en De Munnik gehalte. Het is even niet anders. Hij is gewoon moe van het verkrampte wakker schrikken. Badend in het zweet naar water snakken. Gelukkig staat er altijd nog een half leeg glas water naast hem op het groene nachtkastje met het smaakloze lampje. Het lampje komt nog van een Ikea uit het zuiden. Daar stond het alleen wat minder prominent aanwezig te zijn. Het is duidelijk aan vernieuwing toe. Zijn angsten zijn waarheid geworden dus ook die zijn aan vernieuwing toe. Net zoals het rozerood kladblokje naast de telefoon waar hij net nog jouw handschrift in ontdekte. Een meisjeshandschrift met een twist. Charmante uithalen bij de lussen en gelukkig geen balletjes maar gewoon puntjes. Je moet een verkrampte penhantering hebben gehad, want je had een schrijfknobbeltje op je middelvinger. Tijdens vakanties verdween die meestal. Dat was mooier. Jij was dan ook mooier, je was dan ontspannen en rustig. Zo rustig heeft hij zich al in geen tijden meer gevoeld. Jij hebt hem gedeletet, laat mij dan met rust. Of kom terug, dat kan ook natuurlijk.