REASONABLE AND SENSIBLE

Het contract is getekend. Niet met bloed, maar met een zwarte MUJI fineliner en een vermoedelijk willekeurige blauwe balpen. Hoewel de zon al begon te zakken gebeurde het ondertekenen in een sfeer die weinig tot niet aan een Dr. Johannes Faust deed denken. Toch moet die charmante Brabantse truiendrager weten dat hij nu van mij is. Van mij alleen. De boer maar net zo goed de aas van zijn virtuele pokerspelen zijn nu mijn eigendom. Dat is het risico van huisgenoot willen worden van mij. Langzaam zuig ik je leeg. Niet op een seksuele manier natuurlijk, of misschien ook wel. Wie zal het zeggen? De toekomst? Wie weet. De toekomst behoort immers toe aan de dromers. Hij kan moeilijk protesteren tegen zijn waarschijnlijk nog onbekende lot. Er is getekend en wanneer je bepaalde letters in de overeenkomst met elkaar verbindt staat het er duidelijk: “Eigendom van S.R.B. de Vries”, en dat ben ik. Ik heb drie familieleden die op zes maart, ik herhaal zes maart jarig zijn, altijd Zwaluw lucifers in huis en twee ex-dispuutsgenoten die binnen afzienbare tijd op Mephisto’s zullen lopen. De één zal er vermoedelijk nu nog van walgen (echt waar!) en de ander zal geen idee hebben waar ik het over heb. Mephisto is namelijk een merk, maar geen merk als alle andere. Met mijn groene ogen zal ik heersen en bezitten. Mijn wallen worden jouw wallen, jouw krullen worden mijn krullen, in grijze trui en ongeschoren wangen op weg naar de eeuwige verveling. Zo’n anderhalf uur verwijderd van z’n Brabantse Kempen mag hij nadenken over het zorgvuldig gecreëerde mysterie Sander de Vries. Hij die in tegenstelling tot mijn eigen broer wel voor familie wordt aangezien, iets wat we niet zijn. Hoewel we wel net een contract hebben getekend, maar zoals al eerder vermeld in dit schrijfsel niet met bloed. Of hij moet balpenblauw bloed hebben dat hem tot minstens een prinsje maakt. Dat zou nog eens gaaf wezen.