ZEEP

Weer een uur gesproken over die reis van je, van ons. Ik weet er weinig meer van. Het is weg. Net als je gezicht. Alleen jouw emaille lampen hangen nog boven mijn beeldscherm als een bevestiging dat de herinneringen niet geheel verzinsels zijn. De lampen die jij uit Noord-Frankrijk haalde en ik heb opgehangen. Ze hangen nu zelfs beter dan toen. Langs het zwarte snoer hangt nu een ijzerdraadje. Nu rust niet het gehele gewicht op de fittingen en hangen ze mooi recht. Recht boven de scheve tafel. Ik mis je verschrikkelijk, al weet ik dus niet meer precies hoe je eruit ziet en of ik je ooit nog wil zien. Ik haat je namelijk ook. Ik haat je onder andere omdat je de zeepbel Sander de Vries hebt doorgeprikt. Als men een zeepbel stuk prikt hoor je geen knal of iets dergelijks, maar er kunnen wel zeepspetters in je ogen komen. En dat prikt lelijk. Geloof mij.