SOELAAS

Niet ieder antwoord ligt in koffie blijkbaar, wel veel. Soms zit het hem toch opeens in thee. Twee potten Maestrichter Mix te samen met zelfgebakken muffins. Muffins uit een Dr. Oetker pak, ik moet er niet meer van maken dan het is.

“Wat was ook alweer jouw favoriete Beatles nummer?” Vroeg ze veertig jaar na de Abbey Road foto. Ik pakte Let it Be en zette het op. Nog best lastig om de juiste groef te vinden in het donker, maar het ging goed.

‘Words are flying out like endless rain into a paper cup. They slip away (...)’

“Dit was hem niet, tenminste niet die ik bedoelde. Wel mooi hoor. Grappige tekst eigenlijk.”

'(...) greet the brand new day. The sun is up, the sky is blue. It’s beautiful and so are you. (...)’

“Wat wil je horen?”

“Gewoon liedjes, vind ik wel leuk.”

Het was nu verder dan het moment: het wordt weer licht. Het wàs licht. Het uur U was bijna voorbij. Eerst de vogels en dan zouden de trams snel volgen. Vreemd eigenlijk dat ik The Magic Hour niet opzette. Op zich had ze me wel al eerder tegengesproken over dat The Magic Hour niet hetzelfde is als Het uur U. Dat was op de fiets. Ik weet het niet, maar geloofde haar graag. Of wilde niet tegen haar ingaan.

‘I saw it written and I saw it say (...)’

Op naar de keuken voor extra thee. Bij huisfeestjes is de keuken, zoals bekend, altijd de leukste plek om te vertoeven. Leuk dat dit ook voor na-nachtelijke theesessies geldt.

“Dus dat wordt de nieuwe Sander?”

“Zoiets ja. Zullen we ergens gaan ontbijten?”

Ze haalde de kapiteinspet te voorschijn. Het viel me nu pas op dat ze zich had omgekleed. Ze was, met haar schoonheid, de hele dag bezig geweest met haar kostuum. De kapiteinspet maakte van haar een vamp. Waarschijnlijk wist ze dit, vrouwen zijn nogal berekend ingesteld. De pet, met zelf opgestreken embleem, paste niet bij mijn beeld, maar gaf haar een twist. Een extra randje net zoals bij het type popliedjes die Sander tot in den treure beluistert.

‘Is it cruel or kind not to speak my mind, and to lie to you (...)’

“Ik geloof dat ik moet gaan, ik moet vanavond werken. Mooie broek. Hé, dezelfde wassing als die van mij.

Ik moet gaan.

Wil je een Smint? Deze bleekt ook je tanden, vandaar dat je waarschijnlijk dacht: ‘goh wat dat meisje toch een witte tanden.’.”

“Ja lekker, doe er maar eentje.”

(...)


“Ik vind dit leuk en stom.”

's Middags staarde Quantum of Solace me aan.
's Avonds bestelde ik tot twee maal toe een cappuccino.