OP FIETSE

Doorweekt was het juiste woord. Gek genoeg had Sander het niet koud. Het was dan ook niet koud, maar wel nat. Erg nat. Het vocht trok omhoog in zijn boxershort. Dit zou erotisch kunnen klinken, maar dat was het niet. Het was regen. Bovendien had hij die boxershort ooit gekregen van zijn broer. Jij vond die boxershort altijd ordinair. Iets waar je wel gelijk in had. Jongens in tropische zwemparadijzen droegen zulk soort onderbroeken altijd onder hun te lange zwembroek. Het elastiek met de merknaam erop paradeerde bij zulke types altijd tussen navel en zwembroekrand.

Eerst maar eens koffie, ze hadden de bus toch al gemist door zijn lange dolen door onbekende gedeelten van de stad. Hij herkende het koffieapparaat. Het was hetzelfde type machine als in het restaurant waar hij werkte, alleen kwam hier de melk er automatisch uit. Hoewel de cappuccino’s er redelijk tot goed uit zagen smaakten ze naar fucking blubber. In het raam zag Sander zichzelf. Niets geen sexy ploertenkoppie vers uit de regen. Neen. De spiegeling liet slechts een verlopen figuur zien compleet met dunne sliertjes haar. Ze dronken kabbelend hun soepkom cappuccino uit en liepen weer naar de bushalte. Het was gestopt met regenen.

‘Ik denk niet dat ik ooit zoveel fietsen bij elkaar heb gezien’. Ergens te midden van dit enorme fietsenkerkhof moesten ook hun fietsen staan. Ze waren ze kwijt sinds afgelopen zondag toen ze samen een matinee hadden gedaan. Het stond duidelijk aangegeven dat ze hun fietsen niet mochten parkeren op de plaats waar ze ze hadden neergezet. Sander had het alleen even niet gezien, zoals wel meer. De film was wel geweldig geweest. Toen ze er die zondag achter kwamen dat hun fietsen er niet meer waren was hij uit pure ellende maar teveel stripboeken gaan kopen. Hij voelde de twee Palmpjes behoorlijk in zijn benen namelijk en dat diende gecompenseerd te worden. Uit zowel schuldgevoel als behoefte aan een doel ging hij opzoek naar een boekje voor dat meisje waar koffie zo ontzettend goed bij staat. Het meisje dat zo grappig loopt. Dit bleek gemakkelijker dan gedacht. Hij kende haar, maar ook weer niet zo goed. Dus kon hij afgaan op het beeld dat ze van elkaar hadden gecreëerd.

Maar goed.

De fietsen vonden ze terug en na twee handtekeningen en tien euro mochten ze de terugweg terug gaan vinden. Het zou wel even fietsen worden en de wolken kleurden weer donkergrijs. Met dit vooruitzicht voelde hij zich nogal Nederlander. Hij werd er bijna week van.

Vanavond weer werken.