En daar zaten we aan lange tafels. Landelijker dan dit kan bijna niet. Zon, gras, een molen en het IJsselmeer. Eigenlijk Markermeer, maar ach een kniesoor die daar op let. Hoe had het er hier uitgezien als de Markerwaard ooit wèl was aangelegd? Dan was het mooiste stukje Nederland niets meer geweest dan een Almere-achtig iets. Waarom is dit het mooiste stukje Nederland? Omdat wij hier vandaan komen. Ik iets meer dan zij, en zij is jij.
De tunnel was dicht, dus na een rondrit door de plakkerige stad reden we eindelijk het landschap in. Het landschap wat ons naar de lange tafels zou brengen. Het landschap van gras en slootjes met hier en daar een bootje. Vogels die ik niet weet te benoemen. Broek in Waterland, Monnikendam, Van der Valk, FC Volendam in de verte, Edam en dan na de spoorwegovergang rechtsaf totdat het morgen wordt.
Heel veel meer dan een paar mooie en lelijke boerderijen zijn er niet te vinden, maar samen met het schooltje is dat meer dan genoeg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten