Het onverwachts ontvangen van een mixtape is een van de weinige dingen die het leven waard maken om te leven. Zelf een mixtape maken is een goede tweede. Naar een gekregen mixtape luisteren is ronduit verschrikkelijk. Je moet er namelijk een mening over hebben en die mening moet dromerig, sexy en positief zijn. Een mening als een grasveld bezaait met madeliefjes onder een deken van schapenwolkjes.
Nu is dit een erg fijne mixtape. Een wit schijfje van de Hema verpakt in een aquarelvel met een draadje erdoorheen om de boel bij elkaar te houden.
Lelijk woord eigenlijk: mixtape.
Maar goed.
Zelf heeft Sander slechts een aantal maal een mixtape gemaakt, allemaal voor jou. En al waren ze niet voor jou, dan gingen ze ongetwijfeld over jou. Het grootste nadeel van een mixtape. Je wilt met de liedjes en de volgorde waarin je ze plaatst altijd iets zeggen, en in de eventueel ontvangen liedjes wil je iets lezen. Ook al valt er niets of weinig te vertellen of te ontdekken in het rijtje nummers. Het blijft slechts popmuziek.
Het maakt allemaal niet zoveel uit. Een liedje is een melodie die je wel of niet kan meenemen. Zo kan ik me een periode herinneren, een gelukkige periode overigens, dat ik tegen drie verschillende meisjes vertelde dat ik bij het nummer Cherry Blossom Girl altijd aan haar moest denken. Het meisje dat charmant een fluitje kon drinken, het meisje met hese stem en grote ogen, en jij. Het dromerige nummer kon specifiek in die periode erg goed meisjes in verwarring brengen. Die zomer in het zuiden.
Op zich zijn alle nummers van Air dromerig, maar dit nummer gaat over een meisje met de prostitutie als beroep. Dit hield ik stil, waarschijnlijk omdat het grappig was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten